medyo maselan ang topic ko ngayong araw..
pero yung images eh nilagyan ko naman ng censorship...
are naman eh sentiments ko lang bilang isang line artist..
napansin ko kasi na kahit gaano na kamukhang 'liberated' ang halos buong mundo, meron pa ring mga bagay na hindi basta-basta pwedeng i-express at i-share na lang sa ibang tao..
gaya na lang ng ilang form, konsepto, o tema ng art..
at kapag pinilit mong gawin yun - maaaring mag-resulta lang yun sa panghuhusga sa iyo ng ibang tao na akala mo eh kilala na nila ang buong pagkatao mo...
ang punto ko eh..
tutal may mga tinatawag namang fiction o fantasy, eh bakit hindi yun pwedeng gamitin?
hindi ba kaya nga naimbento yung konsepto na yun simula't sapul eh para mag-cater dun sa mga ideya na hindi nag-e-exist sa totoong buhay, o sabihin na nating hindi pwedeng mangyari sa totoong buhay?
hindi ba pwedeng gamitin ang 2D o sa panahon ngayon ang teknolohiya ng 3D sa paglalarawan ng mga pantasya gaya ng ginagawa ng iba tuwing gumuguhit sila ng mga fictional characters at fictional na mga pangyayari gaya ng magic?
tingin ko ang art ay isang paraan para maihayag mo yung mga bagay na:
- basta gusto mo lang ipahayag, sabi nga nila 'freedom of expression'
- ipahayag yung mga fantasy na hindi mo naman magagawa sa realidad dahil talagang fictional lang sila
- ipahayag yung sabihin na nating deepest fantasy na logically speaking eh posible nga namang mangyari sa totoong buhay - pero hindi mo pwedeng gawin, parang mga taboo
- at ang huli i-point out sa mga makakabasa ng gawa mo na may borderline sa pagitan ng fantasy at realidad
halimbawa..
kapag nag-depict ka ng nagtatalik na tao at hayop - hindi automatic na pwedeng sabihin ng ibang tao na zoophile ka at ginagawa mo nga yung bagay na yun sa totoong buhay.. yun eh overgeneralization at isang malaking kahalangan.. pwede namang fan ka lang nung concept sa art form niya.. hindi hamak na mas malinis tingnan ang mga art equivalent nung ganun kesa sa mga totoong eksena.. at safe na safe pa yun, walang germs at walang sakit na posibleng mapasa sa mga character...
o di kaya kapag nag-depict ka ng isang mukhang minor at isang nasa wastong edad na.. hindi rin pwedeng basta-bastang sabihin ng iba na pedophile ka.. posible naman kasi na yung sarili mo yung inilalagay mo sa katauhan nung tila menor de edad na character na nilikha mo.. parang paglalarawan ng isang pantasya na nakalipas na at hinding-hindi na pwedeng balikan kahit gaano mo pa gustuhin.. ang tanong, matatawag mo pa bang kasalanan kung yung tao (o sa sitwasyon na ito eh yung bata) na mismo ang may alam kung anong gusto niya at kung ano ang gusto nyang mangyari?
sa ngayon marami pang konsepto ang tila hinihigpitan sa paglabas kahit sa internet..
kapag nagkamali ka pwedeng basta na lang nila alisin yung gawa mo nang hindi mo nalalaman..
minsan naman pwedeng ikaw mismo o yung account mo ang tuluyan nilang burahin...
kung pangangalaga sa karapatan ng mga bata o menor de edad ang pag-uusapan..
ang totoo madali lang naman yun kung online rin lang..
andyan yung mga credit card authentication para malaman kung nasa legal age na ba yung viewer o reader..
kung published work naman, eh yun yung medyo problema..
bale kailangang maging responsable ang mga retailers at siyempre ang mga adult buyers upang masigurong hindi maa-access ng mga kabataan yung mga materyales na hindi pa angkop sa kanila..
pero sa panahon ngayon, mukhang malala na ang lahat..
marami na ang iresponsable at may mga pagkakataon na nakakakita ako ng mga sobrang bata pa na nahihilig na sa mga makamundong bagay..
panget mang aminin, pero nangyayari na eh...
at kung impluwensiya naman sa readers o viewers ang pag-uusapan..
well, totoo ngang nakakatakot ang isip ng mga tao - hinding-hindi mo malalaman o masisiguro kung anong gagawin nila..
dahil sa totoo lang meron talagang iba na isinasabuhay ang mga bagay-bagay - kahit na bawal..
pero gaya nga ng sabi ko kanina - meron dapat borderline ang fantasy at reality..
hindi lahat ng makikita o mababasa mo eh pwede mong gawin sa totoong buhay..
parang equation rin lang yun eh, ibabalanse mo lang kung anong tama base sa moralidad ng lipunan na kinabibilangan mo, kung may mabasa kang isang partikular na tema at alam mo naman na hindi yun morally acceptable para sa karamihan eh bakit gagawin mo pa yun?
lalo na yung mga bagay na alam mong makakalabag na sa batas? automatic na dapat iwasan ang mga yun..
dahil sa mga ganitong isyu, hindi rin naman talaga magagawang isisi lahat sa mga tao na nag-su-suppress sa kalayaan nang paglalabas ng mga itinuturing na taboo na konsepto...
No comments:
Post a Comment