[thought sa madaling araw]
konting tulak pa siguro..
gusto ko ng concrete na sagot..
ayokong mag-assume base lang sa mga actions niya..
dapat straight to the point..
para sigurado ako na wala naman akong pagsisisihan kapag bumitaw na nga ako nang tuluyan..
considering na rin that this is the last chance for me para makaramdam ng ganito...
yung Potassium..
hindi ko rin naman alam kung ako nga yung tinutukoy niya eh..
ito ang tinatawag na kaparusahan para sa mga recon specialist na katulad ko..
i may be able to see everything, pero hindi ko naman talaga made-determine kung ano sa mga yun yung 'tama' at 'eksakto' na data...
basta itutuloy ko na 'to today..
gagamitin kong pawn yung flower plan..
tapos, i'll try to make sure na bibigyan naman niya ako ng konting time para makausap ko siya..
didiretsahin ko na siya at hindi ko na patatakasin nang wala man lang siyang binibigay na matinong sagot..
wala na akong pakialam dun sa number niya..
gusto ko na lang malaman kung handa ba talaga siyang magpaligaw sa akin o hindi..?
technically speaking - kung okay ba talaga para sa kanya na nilalapitan ko pa siya, o kung mas gusto ba niya na layuan ko na lang siya nang tuluyan...?
anuman ang mangyari..
anuman ang maging resulta ng gagawin ko..
at least, andun na rin yung mga letters ko to back me up..
hindi ko man magawang sabihin sa kanya ang lahat sa personal..
kahit papaano eh malalaman rin niya ang halos lahat-lahat ng nilalaman ng puso at isipan ko, kahit na bumitaw na nga ako...
good luck na lang sa isang Potassium na kagaya ko..
baka ito na nga 'yun' kapag nagkataon...
— feeling , Potassium pa rin...
---o0o---
[ikinasa na]
wala nang bawian 'to..
naikasa na eh..
kanina pa ako nanggaling sa Flowers & Greens, mga pasado 8:00 AM..
tapos yung Toblerone eh hinanap ko pa sa tatlong magkakaibang supermart at grocery store, hanggang sa mapagod na ako kaya dumiretso na ako sa 7/11..
sayang kasi wala na nung red na Valentine theme, kaya black na lang yung binili ko - kesa naman Ferrero na husto lang sa mahal..
ang medyo bad news, lumabis ako sa budget dahil sa chocolate.. nag-increase din kasi yung presyo nung flowers pati yung delivery fee eh..
kaya there's no holding back now...
5:00 to 6:00 PM yung naibigay kong delivery time..
sayang nga eh, dahil hindi pa pala umaalis si Crush ngayong araw, hindi pa siya nanliligo hanggang kaninang 1:02 PM...
sana lang hindi siya umalis ng bahay ngayong hapon..
makisama ka naman FATE..
ibalato mo na sa akin areng posibleng huling pagkakataon na 'to...
good luck na lang sa sacrificial pawn ko...
— feeling , Potassium...
---o0o---
[THE END]
before 5:48 PM nangyari ang lahat...
kinabahan pa ako dahil halos bantayan ng lahat ng tao ang galaw ko..
yung biological demon sperm donor ko na naisipang tumambay sa may kalye namin..
yung biological brother ko na nagtataka sa ikinikilos ko sa bahay na inuupahan niya, kung bakit may mga bagay akong inihahabilin doon..
at yung biological mother ko na talagang pinagmasdan na ako at yung delivery guy sa mga huling sandali bago kami tuluyang dumiretso sa bahay ng Espasol...
ayun..
pagkakita pa lang sa amin ni Ma'am sa may gate nila eh parang sumimangot na..
para bang nasira ko yung araw niya ang dating ng itsura niya, parang nainis sa akin..
ewan ko ba kung seryoso lang siya o ano..
basta hindi na siya yung Ma'am na nakausap ko dati na nagagawa pang ngumiti at bumati..
i guess she had no choice, kaya tinawag na rin nga niya yung Espasol mula sa loob ng bahay nila...
pagkalabas ng babaeng mahal ko eh may kasunod siyang babae..
isang bisita na mas maganda pa nga kesa sa kanya..
at napahiya naman ako nung makita ako nun..
pagkakita pa lang niya doon sa red roses na dala nung delivery guy eh nag-react na siya..
may ngiti, na umiiirap yung mata, 'heto na naman' daw..
parang nailang siya na nainis sa ginawa ko..
pero kahit na sa mga sandaling yun hindi pa rin nabubura yung pagsulpot ng mga ngiti niya - na talaga namang kinaaasaran ko na...
inlove ako dun - but it doesn't seem 'real'...
pagkaabot sa kanya nung red roses..
eh inabot ko na din kaagad yung letters and dark chocolate, bago pa siya makatakas..
hindi ko na maalala kung nag-thank you man lang ba siya..
parang hindi na kasi eh..
tapos nag-request na ako kung pwede ko ba siyang makausap..
doon na niya ako kinausap sa garahe nila..
pumasok na rin ako, kasi ayokong mapahiya sa mga dumaraan na tao eh..
i tried to explain na hinihingi ko lang sana yung number niya dahil gusto ko na ngang umakyat ng ligaw sa kanya..
para mas madaling mag-schedule, di ga..?
pero ang mga nasabi lang niya eh 'wag na' at 'hindi pwede'..
basta may moment noon na iniwan niya ako pansamantala para itabi muna lahat ng items na ibinigay ko...
pagkabalik niya, parang gustung-gusto na naman niya akong i-dispatsa na..
i think she was whispering things as i was talking to her, pero hindi ko talaga yun maintindihan..
halos wala siyang ibang sinasabi, repetitive lang talaga..
ni walang justification why i can't at least try to get close to her..
so i had no choice but to ask her specific questions..
basically, it's a wrong move - dahil parang mas napagbibigyan mo ang isang taong ayaw magbigay ng detalye na itago na lang nga kung anuman yung nasa isip niya..
i asked her kung ang ibig ba niyang sabihin sa 'huwag na at hindi pwede' eh hindi ko talaga siya pwedeng ligawan..?
oo daw..
as in hindi siya komportable sa lahat ng ginagawa ko para sa kanya..?
oo daw..
as in kailangan ko ng itigil kung anuman ang ginagawa ko for her..?
oo daw...
ang kaisa-isang bagay siguro na nakalimutan kong itanong sa kanya na gusto ko talagang itanong, pero kailangan ng sobra-sobrang kapal ng mukha..
eh kung hindi ba talaga niya ako gusto, as a person..?
it was useless..
dahil wala talaga siyang balak na mag-explain..
kasalanan ko pa yata coz i didn't ask her to..?
ni wala man lang pampalubag loob na kesyo 'sasayangin ko lang ang oras ko sa kanya'..
kaya naglabas na lang ako ng sentimiyento ko..
i told her na hindi naman talaga ako umaasa pa na magiging kami..
na alam kong kung anuman yung mga nasabi na niya noong 'una', eh yun na yun..
na noong nalaman ko na wala pa namang magagalit dahil wala pa siyang boyfriend..
eh i just thought na baka naman pwede kong sulitin yung pagkakataon na yun..
dahil gusto ko pa sana siyang mas makilala..
at na gusto ko sanang mas maging 'open' sa kanya, regarding my feelings...
at ang parting words ko:
sorry sa lahat ng naging abala ko sa kanya..
thank you sa oras na ipinahiram niya sa akin..
at na hindi ko na ulit siya guguluhin kahit na kailan..
kailangan ko ba talagang ihingi parati ng paumanhin yung feelings ko...?
tapos nagpaalam na ako..
kusa na akong lumabas ng gate nila..'
habang pinipigilan ko ang pagtulo ng luha ko...
pagkauwi ko ng bahay..
bahagya lang akong nag-record ng mga memories ko..
tapos naiisip ko sa sarili ko na kailangan kong umalis ng mga oras na iyon..
na hindi pa ako pwedeng umiyak noon at doon..
nagbilin ako sa biological mother ko kung anong mga kailangan niyang gawin sa darating na gabi..
tapos eh umalis na ako..
mabuti naman at no comment na lang yung tsismosa sa mga 'nakita' niya...
karipas na ako sa pag-alis sa isinumpang lugar namin..
ang lugar na puros masasamang alaala na lang ang idinulot sa akin..
habang nasa daan, pinipigilan ko pa rin ang sarili ko na maiyak..
naaalala ko kasi noon lahat ng mga bagay na sinabi ko sa kanya..
sa personal, at pati na rin yung sa sulat..
i was thinking if na-appreciate man lang ba niya ako - kahit na minsan lang, kahit na papaano..
but it never seemed that way...
sa jeep eh maluha-luha na ang mga mata ko..
habang nagte-text ako sa mga kaibigan ko tungkol sa mapait kong sinapit sa kamay ng Espasol..
humihingi ng sympathy kumbaga..
tapos pagkadating ko sa bahay ng isa kong mabuting kaibigan..
eh hindi pa pala niya nababasa yung text ko sa kanya na makikituloy muna sana ako sa kanila..
binasa nga niya yun nung andun na ako..
tinanong niya kung 'ganun' nga ba daw yung nangyari - game over..
tapos hindi ko na napigilan ang sarili ko sa pag-iyak..
kinagabihan eh inilabas ko ang sama ng loob ko sa Red Horse at Tanduay Ice..
kasama ng iba pang mga mabubuting kaibigan...
disappointed ako dahil hindi na ako nakaabot sa 3rd key move ko..
haaay..
paano ko ba ise-celebrate ang birthday ng babaeng mahal ko ngayon..?
mabuti na rin nga na natapos na 'tong istorya na 'to..
mula sa Untimely Love Story ko hanggang sa mga Laptlop Sideline..
at least alam ko na na wala naman talaga akong dapat ng asahan mula sa kanya..
yung letters ko - sana lang talaga binasa man lang niya ang mga yun..
sa kanya ko na iiwanan ang puso ko..
at gaya ng pangako ko sa sarili ko - hindi na ulit ako magmamahal ng ibang babae..
unless may manligaw sa akin na tipo ko...
oo, nahulaan ko na yung magiging ending nito..
pero hindi ko pa rin naiwasan na masaktan nang sobra eh..
kumagat ako sa mga misleading niyang pahiwatig..
i trusted her word - their word..
na pwede akong maghintay until she graduates..
na okay lang sa kanya na muli kong ilapit ang sarili ko sa kanya..
at maging dun sa possibility na makukuha ko yung cellphone number niya..
kahit maliit lang na bagay ipinagtampo ko na...
nabaon lang ako sa kahihiyan..
right timing na wrong timing eh..
pinagkaloob sa akin ng FATE yung pagkakataon na yun - para matapos na ang lahat..
kaso marami rin namang sabihin na nating naka-saksi sa pangyayaring yun..
kumbaga, bakit hindi na lang naging mas pribado naman yung tagpong yun..?
nabigo ako sa harap ng maraming tao..
more accurately - nabigo ako sa pagkakaalam nila..
dun sa bobo kong biological mother na hanggang sa mga huling minuto bago ko ginawa yung last move ko, eh sigaw pa rin nang sigaw sa may kalye..
most probably, nai-tsismis na niya yung tungkol sa ginawa ko sa mga kasama namin sa bahay..
at pati na rin dun sa mga bisita ng pamilya nung Espasol noong hapon na iyon...
no thoughts..
no photos..
ginulo ko lang talaga siya..
wala man lamang good impression..
sabi nga ni John Mayer - i'd rather be a mystery than she desert me..
gaano ba kasi talaga kahirap na maging matapat sa ibang tao, and to just tell them to 'stay away'...
honestly, mas nawalan tuloy ako ng rason para ma-appreciate nga ang buhay..
ganun na nga ako dati eh, tapos 'nadagdagan' pa..
sobrang unfair eh..
sobrang naging unfair niya..
sobrang unfair ng lahat ng bagay na patungkol sa akin - hindi lang yung may kinalaman sa kanya..
i could have received a more decent ending kung naging matapat lang siya sa nararamdaman o iniisip niya..
i just don't get her...
pakiramdam ko tuloy na kaparusahan ko 'to dahil sa pagtalikod ko sa mga diyos..
na baka ito yung paraan nila - ang lahat ng mga kamalasang nangyayari sa buhay ko - para ipabatid sa akin na nagkamali ako, in my face...
yung pakiramdam na walang magmamahal sa'yo, at na magkakamali ka lang sa lahat ng gagawin mo..
lahat ng 'to ng dahil lang sa paghahangad ko na magmahal ng isang babaeng kasapi ng Iglesia Ni Cristo..
baka nga hindi ganito kabigat ang pakiramdam ko kung sinabi na lang niya na yung INC na yun ang dahilan kung bakit hindi pwede eh...
---o0o---
dreams of the morrow hath the shattered soul..
pride is lost..
wings stripped away, the end is nigh..
the fates are cruel..
there are no dreams, no honor remains..
the arrow has left the bow of the goddess...
- Loveless, from Final Fantasy VII: Crisis Core
---o0o---
at dito na nagtatapos ang Alamat ng Potassium...
---o0o---
all i wanted was a chance to love her..
what i got myself into is a chance to hurt & hate myself some more...
No comments:
Post a Comment