August 15, 2013..
(malamang makapasok yung ibang kaganapan dine sa journal ko...)
Thursday palang pero naka-3 miss na kaagad ako sa kanya...
naranasan mo na bang mabalewala ng taong pinakagusto mo..?
or worse, yung ipagtabuyan ka pa niya palayo..?
yung parang sobrang pribado ng buhay niya para pasukin mo pa, kaya naman pinagsarhan ka na niya ng gate..?
kahit na hindi mo naman alam kung may nalalaman na ba siya tungkol sa'yo o wala naman...
mahirap nga pala yung pakiramdam ng pagiging bigo..
at ngayon ko na lang ulit sineseryoso nang todo ang bagay na are..
it makes you think ng kung anu-anong negatibong mga bagay..
gaya ng 'ano bang mali sa'yo?'..
o ikaw ba talaga yung tipo na hindi magugustuhan ng ibang tao..?
nakakapanliit siya ng tingin mo sa sarili mo..
at nakakawala ng self-confidence..
pakiramdam mo malas ka na talaga sa pag-ibig..
at andun yung takot na baka sa susunod na magkagusto ka eh parehas lang ang kahinatnan ng mga gagawin mo..
andun yung parang gusto mong pagsisihan yung mga hakbang na ginawa mo..
na nabigo ka na nga, tapos puros kahihiyan pa yung inabot mo sa bandang huli dahil sa mga attempt na ginawa mo..
ewan ko sa ibang tao, lalo na sa ibang mga lalaki..
pero para sa akin ganun ang pakiramdam kapag gusto mo talaga at seryoso ka sa isang babae..
nakakadurog ng puso at ng pagkatao eh..
nakakapanlumo...
kahit na mabigo ka pa nang paulit-ulit..
kahit na ilang beses pa, gaya ni Hanamichi Sakuragi..
eh hinding-hindi ka masasanay dito..
siguro kung may magandang dulot man yun - yun eh madalas expected mo na kung anong posibleng kahinatnan ng mga balak mo regarding your lovelife..
pero it doesn't mean na mamamanhid ka na ng dahil sa bawat kabiguan mo..
na hindi ka na makakaramdam ng sakit sa mga susunod mo pang pagbagsak...
---o0o---
by August 14..
nanaginip na naman ako ng konti tungkol dun sa batang Espasol..
nakita ko daw yung name niya na nakasulat somewhere (parang online), pero hindi ko na matandaan yung buong istorya nung panaginip kong yun... >,<
at ang susunod...
oo, seryoso..
tungkol sa yelo ang susunod na kuwento..
(thank you nga pala sa kung sino man ang original uploader nitong sample photo, natawa ako na nakita ko siyang may mga link sa sulit.com.ph eh..) XD
ayun nga..
heto talaga yung mismong nangyari nitong August 15 kaya bigla akong napa-type dine sa Blogger ko..
considering na napanaginipan ko lang siya nitong nagdaang August 14...
eh di ba nga nagrereklamo na ako nareng nakaraan na parang hindi ko na yata makikita pa yung Espasol sa natural na paraan sa mga darating na araw..
at nitong araw (actually gabi na) na ito dumating yung sagot sa tanong ko...
ang nangyari kasi eh natutulog na ako noong mga oras na iyon..
mga 9:00 PM na kasi noon eh..
tas bigla akong ginising ng biological mother ko..
nabuwiset pa ako kasi masakit ang ulo ko buong araw kaka-computer game, at dahil doon sa Sylph Cave na yun..
halos wala pa ako sa sarili ko noon..
humihingi kasi siya ng panukli kasi may bumili ng yelo at 20 pesos yung pera..
edi pinilit ko yung sarili ko na bumangon..
kinakausap ko yung biological mother ko tungkol sa mga detalye pero parang wala rin namang masyadong impormasyon na nagre-register na sa utak ko..
natagalan pa akong magbilang ng panukli, kasi noong oras na yun eh parang nabobo rin ako sa sobrang sakit ng ulo ko..
3 yelo daw yung binili, 20 ang bayad, kaya dapat 15.50 Php ang sukli..
tapos areng bopols kong biological mother eh kung anu-ano pang sinasabi kaya mas nabuwiset ako..
kesyo malambot daw yung pinaglagyan niyang plastik..
tas mali daw yung binigay kong sukli, eh tama naman pala ako..
nakakahiya tuloy dun sa customer, kasi pinaghihintay niya sa mga kabobohan niya..
noong mga oras na iyon eh hindi ko pa alam kung sino ba yung bumili na yun...
tapos nun eh bumalik na ako sa pagkakahiga ko..
itutuloy na sana yung naputol kong tulog..
maya-maya eh napakinig kong nagsara yung gate dun sa bahay ng Espasol..
tas kasunod yung paglagabang nung pinto nila sa harapan (na kahoy)..
hala!
napaisip tuloy ako kung siya ba yung bumili sa amin..
saka pa ako nagising nang husto nung pumasok na yung ideya na yun sa utak ko..
mga ilang minuto rin akong nag-iisip habang nakahiga..
tas nung hindi na ako nakatiis eh bumangon na ulit ako..
nagpalit muna ako nung mga nabentang yelo..
tapos eh naghanda ng mga panibagong panukli, kasi nasagad nung huling bumili yung mga naka-ready nang barya..
tas pinasimplehan ko yung biological mother ko ng pagtatanong..
sabi ko 'kanino ga galing yung 20?'..
at hindi nga niya ako binigo..
mustra siya nang mustra..
turo nang turo dun sa bahay sa tapat..
doon daw sa taga-tapat..
bumili daw yung may crush sa akin..
amp!
anak naman ng ano o'!
ang ganda na sana nung kuwento niya eh..
kung alam lang niya ang kinahinatnan ko sa batang yun..
talagang nagmarka rin nga dun sa matanda yung tsismis na nasagap niya dati eh..
pinanindigan na niya yung version niyang yun, - ang kapal naman ng mukha para sa isang ina...
ayun nga..
finally, after exactly 117 days..
bumili na rin ulit sila sa amin - at siya pa mismo..
hindi ko alam kung anong rason niya..
baka naman sarado na kako yung tindahan sa tabi nila kagabi..
pero at least, alam ko na ngayon na nagawa pa rin niyang bumalik sa tapat ng bahay namin pagkatapos ng mga nangyari..
pagkatapos ng mga kalokohan ko..
hindi ko alam kung dahil ba alam niya na malamang tulog na ako sa mga oras na iyon..
o talagang wala lang sa kanya kahit na magkita pa ulit kami..
pero wala na akong pakialam dun..
ang mahalaga alam kong posible pa rin kaming magkita sa hinaharap..
sayang nga lang at hindi pa ako ang nakapagbenta sa kanya kagabi...
tungkol sa yelo ang susunod na kuwento..
(thank you nga pala sa kung sino man ang original uploader nitong sample photo, natawa ako na nakita ko siyang may mga link sa sulit.com.ph eh..) XD
ayun nga..
heto talaga yung mismong nangyari nitong August 15 kaya bigla akong napa-type dine sa Blogger ko..
considering na napanaginipan ko lang siya nitong nagdaang August 14...
eh di ba nga nagrereklamo na ako nareng nakaraan na parang hindi ko na yata makikita pa yung Espasol sa natural na paraan sa mga darating na araw..
at nitong araw (actually gabi na) na ito dumating yung sagot sa tanong ko...
ang nangyari kasi eh natutulog na ako noong mga oras na iyon..
mga 9:00 PM na kasi noon eh..
tas bigla akong ginising ng biological mother ko..
nabuwiset pa ako kasi masakit ang ulo ko buong araw kaka-computer game, at dahil doon sa Sylph Cave na yun..
halos wala pa ako sa sarili ko noon..
humihingi kasi siya ng panukli kasi may bumili ng yelo at 20 pesos yung pera..
edi pinilit ko yung sarili ko na bumangon..
kinakausap ko yung biological mother ko tungkol sa mga detalye pero parang wala rin namang masyadong impormasyon na nagre-register na sa utak ko..
natagalan pa akong magbilang ng panukli, kasi noong oras na yun eh parang nabobo rin ako sa sobrang sakit ng ulo ko..
3 yelo daw yung binili, 20 ang bayad, kaya dapat 15.50 Php ang sukli..
tapos areng bopols kong biological mother eh kung anu-ano pang sinasabi kaya mas nabuwiset ako..
kesyo malambot daw yung pinaglagyan niyang plastik..
tas mali daw yung binigay kong sukli, eh tama naman pala ako..
nakakahiya tuloy dun sa customer, kasi pinaghihintay niya sa mga kabobohan niya..
noong mga oras na iyon eh hindi ko pa alam kung sino ba yung bumili na yun...
tapos nun eh bumalik na ako sa pagkakahiga ko..
itutuloy na sana yung naputol kong tulog..
maya-maya eh napakinig kong nagsara yung gate dun sa bahay ng Espasol..
tas kasunod yung paglagabang nung pinto nila sa harapan (na kahoy)..
hala!
napaisip tuloy ako kung siya ba yung bumili sa amin..
saka pa ako nagising nang husto nung pumasok na yung ideya na yun sa utak ko..
mga ilang minuto rin akong nag-iisip habang nakahiga..
tas nung hindi na ako nakatiis eh bumangon na ulit ako..
nagpalit muna ako nung mga nabentang yelo..
tapos eh naghanda ng mga panibagong panukli, kasi nasagad nung huling bumili yung mga naka-ready nang barya..
tas pinasimplehan ko yung biological mother ko ng pagtatanong..
sabi ko 'kanino ga galing yung 20?'..
at hindi nga niya ako binigo..
mustra siya nang mustra..
turo nang turo dun sa bahay sa tapat..
doon daw sa taga-tapat..
bumili daw yung may crush sa akin..
amp!
anak naman ng ano o'!
ang ganda na sana nung kuwento niya eh..
kung alam lang niya ang kinahinatnan ko sa batang yun..
talagang nagmarka rin nga dun sa matanda yung tsismis na nasagap niya dati eh..
pinanindigan na niya yung version niyang yun, - ang kapal naman ng mukha para sa isang ina...
ayun nga..
finally, after exactly 117 days..
bumili na rin ulit sila sa amin - at siya pa mismo..
hindi ko alam kung anong rason niya..
baka naman sarado na kako yung tindahan sa tabi nila kagabi..
pero at least, alam ko na ngayon na nagawa pa rin niyang bumalik sa tapat ng bahay namin pagkatapos ng mga nangyari..
pagkatapos ng mga kalokohan ko..
hindi ko alam kung dahil ba alam niya na malamang tulog na ako sa mga oras na iyon..
o talagang wala lang sa kanya kahit na magkita pa ulit kami..
pero wala na akong pakialam dun..
ang mahalaga alam kong posible pa rin kaming magkita sa hinaharap..
sayang nga lang at hindi pa ako ang nakapagbenta sa kanya kagabi...
No comments:
Post a Comment